Technologia polegająca na rozgrzaniu tafli szkła do temperatury około 680 stopni Celsjusza, a następnie schłodzeniu zimnym strumieniem sprężonego powietrza. Proces ten zwiększa wytrzymałość szkła, a co za tym idzie znacznie poszerza jego walory użytkowe. Dzięki hartowaniu powierzchnia szkła staje się odporna na różnego rodzaju czynniki mechaniczne jak również jest w stanie wytrzymać większy nacisk. Sprężystość oraz odporność mechaniczna szkła hartowanego jest pięciokrotnie wyższa w porównaniu ze zwykłym szkłem. W przypadku uszkodzenia, tafla szkła rozpada się na bezpieczne dla człowieka, tępe elementy.